Aster urodził się w Breckenridge. Od zawsze był słabym, chorowitym dzieckiem. Wychowywał się w dobrym domu, rodzice kochali go. Był grzeczny, nie sprawiał problemu, był po prostu idealnym dzieckiem. Pomocnym i dobrym. W szkole uczył się przeciętnie, jego rodzice byli mimo wszystko dumni z jego osiągnięć. Jego matka zrezygnowała z pracy w restauracji Joe's Diner na rzecz jego wychowania i zapewnienie dobrobytu spadło na jego ojca, który nie zarabiał zbyt dużo jako asystent na stacji benzynowej Breckenridge Petrol. Nie byli biedni, jednak zdarzyło się, że przez kilka dni nie było nic do jedzenia.

Gdy ukończył szesnasty rok życia, zrezygnował z dalszej nauki, aby wesprzeć rodzinę finansowo. Pracował dorywczo w kilku pracach, jednak w żadnej nie został na stałe. Najdłużej pomagał ojcu w pracy na stacji benzynowej Breckenridge Petrol. Pracował także w Cross-road Motel, sprzątał tam pokoje, jednak szybko zrezygnował z powodu słabych zarobków.

Gdy w wieku osiemnastu lat, dowiedział się o nowotworze, jego życie wywróciło się do góry nogami. Drugie stadium raka płuc postępowało wolno. Musiał się przyzwyczaić do napadów kaszlu, chrypy czy nawet krwioplucia. Czasami zdarzało się, że nie miał apetytu, przez co tracił na wadze. Przestał się starać, udzielać... Stał się melancholijny i trudno było mu obcować ze światem. Czekał po prostu na dzień śmierci. Lekarze proponowali różne zabiegi, które pozwoliłyby mu żyć jeszcze kilka lat. Szczególnie że nowotwór rozwijał się wolno i był operacyjny. Rodzice stawali na głowie, żeby tylko było stać ich na leczenie, które i tak musieli przerwać. Szybko popadli w długi, a rachunkom od szpitala nie było końca. Pewnego dnia Aster głośno oznajmił, że przerywa hospitalizację i nie zamierza do niej wracać. Załamani rodzice musieli na to przystać, potrzebowali stabilności finansowej. Zaprzestanie leczenia pozwoliło im zaoszczędzić gotówkę na spłatę długów. Aster przychodził do szpitala tylko na podstawowe badania i sprawdzanie rozwoju nowotworu. Bez odpowiedniej opieki medycznej lekarze obstawiali około sześciu do ośmiu miesięcy życia.

Jego rodzice byli dla niego wielkim oparciem, z biegiem czasu oswoił się z chorobą i starał się normalnie funkcjonować. Odzyskał radość z życia, pomimo że wiedział, że nie zostało mu długo. Chciał przeżyć swoje ostatnie miesiące jak najlepiej w towarzystwie osób, które kochał.

Pewnego dnia jego matka oszalała, została zainfekowana przez nieznanego wirusa. Wraz z ojcem został poinformowany o niecodziennym zachowaniu jego matki i kilku innych osób. Nie mogli jej zobaczyć ani się z nią porozumieć. Wiedzieli tylko, że została zabrana do szpitala. Gdy próbowali ją odwiedzić, zastali okropny widok cierpiących ludzi i personelu szpitala, który nie wiedział, jak pomóc chorym. Rozumiejącą powagę sytuacji, zabunkrowali się w domu. Po tygodniu ukrywania się jego ojciec postanowił wyjść. Aster wiedział, że to zły pomysł, ale nie mógł go powstrzymać. Jego tata przepadł. Po trzech dniach chłopak postanowił opuścić schronienie, mając nadzieję, że mężczyzna schował się u jakiegoś sąsiada lub w innym bezpiecznym miejscu. Chciał go jak najszybciej odnaleźć, całego i zdrowego. Nie chciał nawet myśleć o utracie drugiego rodzica.