Pewnej sylwestrowej nocy na świat przyszedł swego rodzaju geniusz. Oczywiście, nie był to człowiek pokroju Einsteina albo innego Newtona, ale nie można nazwać dziewczyny głupią.

Echo dorastała w mieście razem z rodzicami. Rodzeństwa nie miała i początkowo samotność strasznie jej doskwierała. Jednak szybko oddała się pasji majsterkowania. Była wdzięczna rodzicom, że mieszkali w domu, który posiadał ogród i najważniejsze — warsztat taty. To tam podłączyła swoje pierwsze w życiu kable i skleiła sobie palce kropelką (mama nigdy im tego nie zapomniała i uwielbiała wyciągać zdjęcia przy rodzinnych spotkaniach).

Można by pomyśleć, że tak osobliwe zainteresowania sprawią, że dziewczynka będzie żyła tylko w otoczeniu maszyn. Otóż nie tym razem. Dwójka dzieciaków z sąsiedztwa — Max i Anastasia, bardzo polubiła drewniane samochody zrobione ze starych skrzynek albo katapulty do wodnych balonów. Trójka ta stała się nierozłączna i zostało tak, aż do wyjazdu na studia.

Jej hobby rozrosło się, kiedy dostała swój pierwszy komputer. Wtedy odkryła piękno gier komputerowych, a w nich przecież było tyle ciekawych pomysłów! Jej ulubioną kreacją był pistolet na piłki tenisowe, który zbudowali z tatą. Miał on imitować granatnik z Wormsów, ale mama oczywiście na prawdziwe granaty się nie zgodziła.

Ojciec dziewczyny był bowiem mechanikiem, więc co nieco się na tych sprawach znał. Dodatkowo w wolnych chwilach uczył ją wszystkiego, co wiedział o samochodach. Ku jego zdziwieniu, córka nie wiedziała nic o markach i o tym, który silnik jest lepszy. Ale potrafiła za to naprawić niektóre samochodowe usterki bez niczyjej pomocy.

Lata mijały, a Echo tylko rozwijała się w kierunku tworzenia maszyn. Do majsterkowania dołączyło programowanie. To razem dawało niezwykłe efekty.

Nic więc dziwnego, że z takimi zainteresowaniami i długoletnim rozwijaniem ich, dziewczyna dostała się na Massachusetts Institute of Technology (MIT). Echo natychmiastowo zakochała się w programie swojego kierunku, jakim była inżynieria mechaniczna. Była w stanie nie tylko rozwijać się w swojej pasji inżyniera, ale również poznała wielką grupę fanów gier, z którymi mogła grać na konsolach, komputerze czy też klasycznie przy stole i piwie. Dodatkowo znalazła znajomych, z którymi co tydzień chodziła na siłownię - w końcu nawet nerdy mają prawo dobrze wyglądać. Jednak nie wciągnęło ją to zbytnio - gdyby nie grupa, zrezygnowałaby z zajęć.

Teraz kończyła już czwarty rok swoich studiów. Skupiała się głównie, na pisaniu pracy, dlatego też nie musiała być na uczelni każdego dnia tygodnia. Postanowiła odpocząć i spotkać się z rodziną, żeby potem przez cały rok ciężko pracować na otrzymanie dyplomu.