Nathan urodził się w kochającej, rodzinie. Od najmłodszych lat wychowywał się w wierze katolickiej. Jego dzieciństwo było normalne, nieróżniące się od większości dzieci. W momencie, gdy miał pięć lat, na świat przyszła jego młodsza siostra Kate. Początkowa miał problem zrozumieć, czemu ta mała „różowa larwa” zabrała całą miłość rodziców. Kończyło się to przejawami zazdrości i niechęci do nowego członka rodziny. Przecież on sam był dzieckiem, które nie potrafiło odnaleźć się w nowej sytuacji.

Rok po narodzinach Kate, ich ojciec miał wypadek samochodowy, na którego skutek trafił do szpitala. W śpiączce był przez dwa tygodnie, ale obrażenia wewnętrzne były tak rozległe, że umarł. Od tamtego momentu wychowywała ich samotnie matka.

Lata mijały, Nathan pokochał swoją młodszą siostrzyczkę, którą starał się bronić przed złem. Starał się być dla niej wsparciem. Nie przejmował się tym, że jego rówieśnicy szydzą z niego, z jego miłości, której nie wstydził się okazywać.

Okres szkoły minął bardzo szybko. Nie był pilnym uczniem, lecz radził sobie dobrze. Jak wielu nastolatków, uczył grać się na gitarze. Uczęszczał do kółka szachowego, w którym poznał swoją żonę. Z czasem namówiła go też do przyłączenia się do kółka czytelniczego. Dziewczyna była od niego młodsza, więc gdy on skończył edukację, jej zostały jeszcze dwa lata. Mimo tej różnicy nadal pozostali w związku.

Nathan podjął się pracy fizycznej, w przeciwieństwie do swojej młodszej siostry, która postanowiła studiować. Zaczął jako pomocnik budowlany, w międzyczasie zdając egzaminy na prawo jazdy. Zdarzyło mu się pracować jako kurier, magazynier i dostawca jedzenia, ostatecznie kończąc jako ogrodnik. Zaoszczędził na samochód, którym był granatowy pikap i w wieku 27 lat otworzył własną firmę, zajmującą się tworzeniem i pielęgnacją ogrodów. W dorosłym życiu dalej uczestniczył wraz z żoną w nabożeństwach i spotkaniach katolickiej społeczności.

Gdy jego dziewczyna skończyła szkołę i poszła do pracy, oświadczył się jej. Miał wtedy ledwie 22 lata i niewiele na koncie. Ślub wzięli dwa lata później i wspólnie wzięli kredyt na własny dom, który znajdował się w ich rodzinnym mieście.

Małżonkowie po wspólnym zamieszkaniu starali się o dziecko. Po licznych nieudanych próbach oboje poszli na badania. Okazało się, że Veronica jest bezpłodna. Początkowo próbowali skorzystać z in vitro, lecz nie udało się. Na kolejny taki zabieg tymczasowo nie było ich stać. Podejście Nathana co do samego zabiegu było dość pozytywne, chociaż niektórzy ze wspólnoty katolickiej byli, temu przeciwni. Nie uważał wykorzystywania nauki do poczęcia dziecka za coś złego. Próby namówienia Nathana na skorzystanie z surogatki kończyły się na licznych konfliktach. Uznawał to za zdradę. Ostatecznie dotarli do porozumienia, postanawiając zaadoptować dziecko. Byli w trakcie dopełniania wszelkich szkoleń i procedur, lecz nie zdążyli dokończyć tego, ze względu na atak wirusa.

Nim to wszystko się zaczęło, wyjechali na małe „rodzinne wakacje". Kierowali się do Frisco, gdzie mieli spotkać się z jego matką i siostrą, po drodze zatrzymując się w kilku ciekawszych miejscach. Z Kate nie widział się od długiego czasu, więc bardzo cieszył się na ten wyjazd. Nim dotarli do celu, to wszystko się zaczęło. Pierwsze dni, były prawdziwym chaosem, którego Nathan nie był w stanie pojąć. Podróżując drogami przez pustkowia, nie napotkali na tylu zarażonych co w mieście, więc można powiedzieć, że byli względnie bezpieczni. Do Frisco dotarli 22 września i spędzili tam dwa dni, poszukując rodziny mężczyzny. W hotelu, w którym mieli się spotkać, znalazł martwe, pokiereszowane ciało matki, ale siostry nie było w okolicy. Dało mu to cień nadziei, że dalej żyje. Nie było czasu na żałobę. Wyruszyli w dalszą drogę poranka 24 września, jadąc drogą 988, aby później skręcić w stronę Denver, gdzie miała pracować Kate. Musieli jednak zatrzymać się w Breckenridge w poszukiwaniu paliwa do samochodu, w którym zapaliła się rezerwa.