Olivier Roux urodził się na przedmieściach Lyonu we Francji. Jego dzieciństwo było dalekie od idealnego — stracił rodziców w wieku pięciu lat, a następne lata spędził na brudnych ulicach Lyonu. Te doświadczenia wykształciły w nim traumę do brudu, która z czasem przekształciła się w zespół obsesyjno-kompulsywny.

Mimo tego Olivier zawsze wykazywał wyjątkowy talent do nauki. Jego pasją było gotowanie — przygotowywanie prostych posiłków z tego, co znalazł na ulicy, stało się dla niego nie tylko sposobem na przetrwanie, ale też źródłem pocieszenia. Po trafieniu do sierocińca Olivier zaczął rozwijać swoją pasję. W trakcie nauki w szkole bierze udział w krajowych konkursach kulinarnych i wygrywa, co przynosi mu stypendium na prestiżowe studia z zakresu technologii żywności w Paryżu.

W Paryżu Olivier pochłania wiedzę na temat skomplikowanych procesów gotowania i naukowego podejścia do żywności. Po ukończeniu studiów, jego kariera nabiera tempa. Szybko stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych młodych szefów kuchni we Francji, co przyciągnęło uwagę międzynarodowej społeczności kulinarnej. Otrzymuje propozycję pracy w luksusowym hotelu w Breckenridge, w Kolorado. Przyjmuje ją bez wahania, marząc o rozwoju kariery w Stanach Zjednoczonych. Tam, Olivier znajduje nowe inspiracje i wyzwania.

Za oceanem Olivier wkroczył w nowy etap swojego życia. W hotelowej kuchni szybko zyskał reputację perfekcjonisty. Jego dbałość o szczegóły, pasja do perfekcji i obsesja na punkcie czystości zyskały mu zarówno podziw, jak i konflikty. Dzięki swoim umiejętnościom Olivier zdobył dla hotelu pierwsze gwiazdki Michelin. Jego dania zyskały szerokie uznanie, a on sam stał się rozpoznawalny wśród mieszkańców Breckenridge. Poznał wiele wpływowych osób, które doceniły jego talent.

Ponadto Olivier sam zbierał część składników do swoich potraw. Często można go było spotkać na łowach ryb czy zbieraniu dzikich ziół na okolicznych łąkach.

W tym czasie kupuje luksusowy domek na obrzeżach miasta, zaczynając cieszyć się luksusami, których nigdy wcześniej nie doświadczył...

​

Podczas powrotu z pracy do domu, Olivier dostrzegł na ulicach szereg osób wyglądających na chorych. W mieście szalejącej zarazy wszyscy rozmawiali o niej z niepokojem. Wrażliwość Oliviera na czystość i porządek momentalnie przeszła w stan alarmowy, niespokojny impuls podpowiadał mu, aby działać szybko. Pędził do domu, gdzie z obsesyjną dokładnością zdezynfekował każdą część swojego ciała. Rzeczy, które miał na sobie podczas powrotu z pracy, uległy spaleniu.

Olivier próbował skontaktować się z lokalnym szpitalem, aby dowiedzieć się więcej o sytuacji. Jednak krótko po rozpoczęciu rozmowy, w tle słyszalne były krzyki, a połączenie nagle się urwało. Próbował również kontaktować się z innymi instytucjami, ale po kilku nieudanych próbach zrozumiał, że musi zdać się na siebie.

W zaciszu swojego domu przeliczył swoje zapasy i postanowił czekać na jakiekolwiek wiadomości z zewnątrz. Jednak pewnego dnia, przez okno dostrzegł sylwetkę intruza na swojej posesji. W normalnych okolicznościach nie zawahałby się go przegonić lub wezwać policję. Ale lęk przed zarazą był silniejszy. Olivier zamknął swoje żaluzje przeciwwłamaniowe i zrozumiał, że musi czekać w zamknięciu, w swoim domu przypominającym teraz bunkier. Wiedział, że z każdym dniem pandemii takich intruzów może być coraz więcej. Dopiero w kolejnych dniach dowiedział się, że nie są to zwykli włamywacze…

Mimo starannie przygotowanych zapasów żywności, Olivier nie przewidział jednego problemu — awarii generatora prądu. W pierwszych dniach pandemii nie był mu potrzebny, gdyż sieć miejska działała bez zarzutu. Jednak po dwóch tygodniach, systemy miejskie zaczęły upadać.

Z pewnym poczuciem triumfu Olivier uruchomił swój awaryjny generator, ale radość ta trwała krótko. Wkrótce generator zaczął szwankować, a potem całkiem zgasł. Bez prądu, jego zabezpieczenia domowe, takie jak alarmy, zamrażarki, w których przechowywał dużą część swoich zapasów żywności, zaczęły tracić chłodzenie. Zdając sobie sprawę z tego, jak krytyczne może stać się ogrzewanie, zauważając z każdym dniem, jak temperatura w domu stopniowo spada, Olivier poczuł jeszcze większy nacisk, aby naprawić generator. Zima zbliżała się nieubłaganie, a bez prądu jego nowoczesny system grzewczy był bezużyteczny. Bez tego, nawet najbogatsze zapasy żywności nie byłyby w stanie go uratować, gdyż zamarzłby na śmierć w swoim własnym domu.

Olivier, choć znakomicie zorientowany w kuchni, miał niewielkie doświadczenie w dziedzinie mechaniki. Próbował naprawić generator, ale bez skutku. To był problem, którego nie mógł rozwiązać za pomocą noża szefa kuchni.

Pogrążony w ciemności, w swoim luksusowym domu, Olivier zrozumiał, że musi podjąć ryzyko i opuścić swoje schronienie. Postanowił udać się do najbliższego sklepu z narzędziami, licząc na znalezienie tam nowego generatora, albo przynajmniej części do naprawy starego.